Szkoła Podstawowa im. H. Sienkiewicza w Łysych

Różnice pomiedzy językiem angielskim brytyjskim a amerykańskim

Istnieje spora różnica w brytyjskim i amerykańskim angielskim, a poniżej poza kilkoma zasadami
znajduje się lista wybranych słów. Każdy powinien się zdecydować, którego angielskiego używa
i być konsekwentnym w swoim wyborze. Czasem różnicę widać jedynie w końcówce wyrazu, np.

• w brytyjskim angielskim (BrE) wyraz kończy się na "our" (neighbour), a w amerykańskim (AmE) "or"(neighbor),
• w BrE wyraz kończy się na "ise" (penalise), a w AmE na "ize" (penalize),
• w BrE wyraz kończy się na "re" (centre), a w AmE na "er" (center),
• w BrE wyraz kończy się na "ogue" (dialogue), a w AmE na "og" (dialog).

W przypadku mowy o posiadaniu, w brytyjskim angielskim częściej używana jest forma
"have got", a w amerykańskim "have", np.:

• I have got a nice house. (BrE),
• I have a nice house. (AmE),

Czas Present Perfect w BrE używany jest do mowy o zdarzeniach z niedalekiej przeszłości
mających wpływ na teraźniejszość, np. "I've just finished doing my homework.", jednak w AmE
jest on rzadziej używany i zastępowany Past Simple, chociaż obie formy uważane są w AmE
za poprawne.
Trzecie formy czasowników nieregularnych czasem różnią się w BrE i AmE, np. forma Past
Participle od czasownika "get" to "got" w BrE, a "gotten" w AmE. Jeśli czasownik nieregularny
w Past Participle ma 2 formy, np. "learnt/learned", wtedy zwykle w BrE użyjemy formy
nieregularnej "learnt", a w AmE regularnej "learned".
Różnice widoczne są również w przyimkach, np. "w weekend" to "at the weekend" (BrE)
albo "on the weekend" (AmE).
Jeśli nie masz pewności czy używasz odpowiedniego języka, możesz to sprawdzić na stronie
www.esl.about.com. Informacje zawarte w tym dziale pochodzą m.in. z podanej strony.

Fragment ze strony Angielski brytyjski i amerykański - British vs. American English

Fragment ze strony Angielski brytyjski i amerykański - British vs. American English

Na wesoło

Amerykanie (i zapewne nie tylko oni) uwielbiają wyłudzać odszkodowania. Firmy robią więc
wszystko, żeby uniknąć procesów i umieszczają na etykietach do produktów najdziwniejsze
ostrzeżenia. Co roku, w Wacky Contess, wybierane są najlepsze z nich. I tak zwycięzcami były
m.in. etykiety z następującymi informacjami:

• Nie wkładać ludzi do tej pralki
• Nie używaj zapalonej zapałki do mierzenia poziomu paliwa
• Nie prasować (na kuponie loteryjnym)
• Nie suszyć w kuchence mikrofalowej (na opakowaniu telefonu komórkowego)
• Nie korzystać z tego spisu podczas prowadzenia pojazdu (na okładce książki telefonicznej)
• Niebezpieczeństwo! Unikać śmierci! (na traktorze)
• Nie prasować na koszulce, którą mamy na sobie (na naprasowywanej naklejce)
• Nie wkładać do torby dziecka (na przegródce na zakupy, doczepionej do wózka dla dziecka)
• Uwaga, wymagane gogle ochronne (na nożyku do otwierania listów)
• Usunąć dziecko przed złożeniem (na składanym stoliku do przewijania)
• Produkt porusza się, kiedy jest używany (na samochodziku dla dziecka)
• Nie używać do higieny osobistej (na szczotce do toalety)
• Nie używać suszarki podczas snu (na suszarce do włosów)
• Nie używać podczas jazdy (na kartonowej „zasłonie” przeciwsłonecznej umieszczanej
za przednią szybą samochodu)
• Nie używać podczas snu lub utraty przytomności (na pasażerze)
• Nie jeść toneru (na cartridgu do drukarki laserowej)
• Uwaga, grozi pożarem (na wkładzie do kominek)

Źródło www.poznajstany.pl

Pochodzenie i klasyfikacja języka angielskiego 

Anglicy to naród germański zamieszkujący południową część Wielkiej Brytanii. Wywodzą się
oni jednak z innego terenu. Anglicy przybyli do Wielkiej Brytanii z okolic obecnych północnych
Niemiec i Danii. Anglo-Sasowie, przodkowie dzisiejszych Anglików, wywodzą się z trzech
germańskich plemion zwanych:

1. Anglowie - wywodzą się z niemieckiego regionu Angel (po polsku zwanego też Anglią),
tuż przy granicy niemiecko - duńskiej, będącego częścią niemieckiego Szlezwiku - Holsztyna;
właśnie od nich wywodzi się nazwa: Anglia, England itd.

2. Sasi - pochodzą z terenów niemieckiej Dolnej Saksonii (ze stolicą w Hanowerze) na północy
Niemiec.

3. Jutowie - pochodzą z terenów obecnej środkowej Danii.

Te trzy plemiona stworzyły naród Anglików, który zasiedlił południową część Wielkiej Brytanii,
czyli dzisiejszą Anglię (graniczącą z Walią na zachodzie i Szkocją na północy, pamiętajmy
jednak, że Walijczycy i Szkoci mają już inne, celtyckie, a nie germańskie, pochodzenie).

Język angielski jest językiem germańskim. Oto klasyfikacja językowa angielskiego
od najszerszej grupy do najmniejszej:

• języki indoeuropejskie (aryjskie)- gdzie należą prawie wszystkie języki Europy
  (z urzędowych języków wszystkie, oprócz fińskiego, estońskiego i węgierskiego)
  • języki germańskie
    • języki zachodnio-germańskie
      • języki anglo-fryzyjskie
        • języki angielskie
          • język angielski

Najbliższymi krewnymi angielskiego są holenderski (niderlandzki) i niemiecki, trochę dalsi
krewni do języki skandynawskie (szwedzki, duński, norweski, islandzki oraz jezyk ludów
Wysp Owczych, czyli farerski).

Język staroangielski (używany w średniowieczu, do ok. 12 wieku, w Anglii przodek obecnego
angielskiego) był językiem bardzo bliskim germańskiemu rdzeniowi i nie posiadał wielu obcnych
wpływów.

Staroangielski początkowo zapisywany był alfabetem runicznym:

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/57/Anglosaxonrunes.svg/531px-Anglosaxonrunes.svg.png

Następnie, po chrystianizacji, zapisywany był alfabetem łacińskim, jednak było w nim też wiele
znaków jakie nie występują w obecnym angielskim.

Zasięg języków germańskich w średniowieczu - 900 r. (jak widzimy podboje Wikingów sprawiły,
że języki germańskie były używane także w wielu odległych od Skandynawii czy Niemiec
rejonach jak np. Rosja):

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a2/Old_norse%2C_ca_900.PNG/800px-Old_norse%2C_ca_900.PNG

czerwony- zachodni staronordycki
pomarańczowy- wschodni staronordycki
fioletowy- starogotlandzki
żółty- staroangielski
niebieski- dialekt Gotów Krymskich
zielony- inne języki germańskie

Jak widzimy na terenie Wielkiej Brytanii używany był staroangielski, ale również jego
skandynawski krewny - staronordycki, co wiązało się z osiedlaniem się Wikingów na terenie
Wielkiej Brytanii.

Źródło: www.ang.pl